Mayın Tarlası
Seyyid Hüseyin Mümini:Eğer biri Allah’ı unutur da insanların rızasını ararsa, “İnsanlar bana iyi desinler” düşüncesinde olursa, bedbaht olmuştur. Şu da var: Allah’ın rızasının yanında insanların da hoşnutluğunu ararsa bunda bir sakınca yok. Bu, güzel bir şey. Burada önemli olan şey “Allah’ı unutmamak.” Allah’ı unutursan dünyanın lezzetini de alamazsın. Ama bütün işlerinde Allah’ın sana şahit ve nazır olduğunu düşünürsen, ona göre hareket edersen, dünya ve ahiret hayrını elde edersin. Vesselam…
İmam Hüseyin bize bunu açıklamıştır: Dünya ve ahiret saadeti sadece Allah’ın rızasındadır. Mesele bu…
Kerbela’da, Aşura gününde, İmam Hüseyin (a.s) Yezidilerin atlarının ayakları altında ezilmemiş miydi? Sizce bu olacakları bildiği halde İmam Hüseyin neden Kerbela’ya gitti? O Peygamber temsilcisi, o ins ve cin bütün mahlukatın en yücesi neden o gün bedeninin ezilmesine göz yumdu? Dileseydi böyle şeyler olmazdı… Çünkü o Allah’ın emrine teslim olmuştu. O’nun rızası için bunu yaptı. Allah da onu on dört asırdır en yücelere taşıdı.
O halde onu seviyorsan, onu örnek al. Onun gibi Allah rızasını düşün. “Allah’ım, ne yapsam senin rızan için yapıyorum” diyebil!… Allah’ın rızası… Allah’ın kulluğu…
Aşura’dan bir önceki gece İmam Hüseyin, kardeşi Abbas’ı Yezid ordusuna göndererek savaş için bir gün süre tanımalarını istiyor. Neden?.. Kulluk için, ibadet edebilmek için… Savaşıp öldürülecekler, bize göre cennete gidecekler… Neden süre tanımalarını istiyor ki? Daha çabuk cennete varmak istenmez mi? Ama o, dünya yaşantısından bir günü daha ibadetle geçirmeyi diliyor. Çünkü bundan büyük bir haz alıyor.
Düşünebiliyor musunuz? Bizler bugün onun için ağlıyoruz. Ama onlar o gece ibadet kutlamaları yapıyorlardı. Yani geceyi tamamen ibadetle geçirmişlerdi. Allah’a kulluk… Dünya hayatını Allah’a kulluk için istemek…
* * *
Bedir Savaşı’nda Müslümanlar Peygamberimizin yanında şehit olmak için birbirleriyle adeta yarışıyorlardı. Bazen baba ile oğul arasında tartışmalar olurdu. Biri “Önce ben gideceğim!” diyor, diğeri “Hayır, ben gideceğim!” diyordu.
Rivayet edilir ki Sad b. Ebi Vakkas’ın 16 yaşında bir kardeşi vardı. Bedir günü o hengamede Peygamberimizin yanında sürekli ayak uçlarının üzerinde yürürdü. Neden?.. Çünkü “Peygamber boyumu büyük görsün de savaş için bana izin versin” diye düşünüyordu. Ancak Peygamberimiz, yaşının küçük olduğunu bildiği için kabul etmemiş, ona “Cihat sana farz değil, geri dön!” demişti. O gün izin alamadığı için çok ağladı. Peygamber’in ayaklarına kapandı, yalvardı, yakardı. Sonunda Peygamberimiz dayanamayıp izin verdi.
Sizce bunlar neden böyle yapıyorlardı? Allah rızası işte budur. Bedir şehitleri bu yüzden çok yücedirler. Çünkü sadece Allah rızası için canlarını seve seve feda etmişlerdi.
* * *
Ey gençler… Büyük Şeytan (Amerika) Saddam’ı başımıza musallat ettiğinde sizler henüz hayatta değildiniz. Onlar namusumuza ve toprağımıza göz dikip ülkemize girdiklerinde cephelerde sizin gibi 16-17 yaşlarında gençler vardı. Savaş izni verilmediği için üzgün, gözü yaşlı gençler… Bazen çare olmaz, savaş şartları nedeniyle onlara kurayla izin verilirdi.
Arkadaşlarımdan biri der ki: Cephede, günlerden bir gün bir mayın tarlasından güvenli geçiş yapmamız gerekiyordu. Kurayla isim belirledik. Birkaç kişinin ismi okundu. Onlardan biri de 17 yaşında bir gençti. Adı okununca sanki dünyalar onun olmuştu.
Düşünebiliyor musunuz?.. Mayın tarlasına gidecek… Bedeni her an paramparça olabilir… Ama o seviniyor… Allah’a şükür secdesi yapıyor…
O genç ne diyor arkadaşlarına, biliyor musunuz? Size vasiyet ediyorum… Eğer olur da mayına basarsam, bedenim bir iki parçaya bölünürse ve sadece bir-iki mayın patlatabilirsem sakın beni öyle bırakmayın; parçalarımı alıp etrafa fırlatın. Böylece bu bölge sadece benim bedenimle mayından temizlenmiş olsun!..
Sizce bu gençlerin hedefi Allah rızasından başka ne olabilirdi?
Gençler!.. Gençler!.. Gençler!..
Maneviyatınızı kaybetmeyin!..
Her şey bu dünya değil!..
